زندانیان عشق چو شب را سحر کنند

زندانیان عشق چو شب را سحر کنند
از سوز شمع و اشک روانش خبر کنند

مانند غنچه سر به گريبان درآورند
شور و نوای بلبل شوريده سر کنند

چون سر به خشت يا که به زانوی غم نهند
يکباره سر ز کنگره عرش بر کنند

با آن شکسته حالی و بی بال و بی پری
تا آشيان قدس به خوبی سفر کنند

چون رهسپر شوند به سينای طور عشق
از شوق، سينه را سپر هر خطر کنند

آنان کزين معامله هستند بي خبر
برگو که تا به محبس هارون نظر کنند؛

تا بنگرند گنج حقيقت به کنج غم
آن لعل خشک را به دُرِ اشک تر کنند

برپا کنند حلقه ماتم به ياد او
تا عرش و فرش را همه زير و زبر کنند

?حضرت آیةالله العظمی غروی اصفهانی(ره)