ای سایه لطف‌ال
ای سایه لطف‌الله، ای پناه بی‌پناهان
عمری را در دنیادوستی صرف کردم، حال که متنبّه شدم عمرم به خسران گذشت؛
حال که کلبه قلبم احزان شده و احتیاج مبرم به لطف و محبت تو دارد، قدمی بر این کلبه احزان بگذار تا شبِ تاریکِ دل، روشن گردد و لب خاموش ما به یادت گویا گردد
محبت امام زمان(ع)
استاد سید علی اکبر صداقت
