خداوند صخره ی من است

سرود داوود

خداوند صخره ی من است ، دژ من و رهاننده ی من ؛

خدایم صخره من است که در او پناه می جویم، سپر من شاخ نجاتم،

قلعه ی بلند من ، پناهگاه و منجی ام؛
تو مرا از خشنونت نجات می بخشی

خداوند را که شایان ستایش است،می خوانم ، نجات می یابم

زیرا موجهای مرگ احاطه ام کرده بود، و سیلابهای نابودی بر من هجوم آورده بود؛
بندهای هاویه به دورم تنیده بود ، و دامهای مرگ رویارویم بود

درتنگی خویش خداوند را خواندم ، و نزد خدای خود فریاد بر آوردم
او از معبد خود صدایم را شنید ، و فریادم به گوشش رسید

(دوم سموئیل باب ۲۲)