هیزم خشک خشم فرض کنید درون
هیزم خشک
خشم
فرض کنید درون ما انسان ها ، به دلایل مختلف در مسیر زندگی پر از هیزم های خشک شده است کوچکترین جرقه ای از بیرون میتواند درون مارا آتش بزند ، اگر چنین شخصی بگوید دلیل ناراحتی و آتش درون من کسی بود که جرقه زد ، راست میگوید اما چرا ما باید درونمان را پر از هیزم های خشک رذایل همچون خشم و غرور و نفرت و تایید طلبی بکنیم که با هر جرقه ی کوچکی آتش بگیرد ؟
اگر ما درون خود را پاک نگه میداشتیم و در طبیعت و سرشت خود زندگی میکردیم و خود را پر از هیزم های خشک پر نمیکردیم ٬محرک های برونی نمیتوانستند مارا از حالت طبیعی خارج کنند و باعث ناراحتی و درد روانی ما گردند
ور به هر زخمی تو پر کینه شوی
پس کجا بی صیقل آیینه شوی
وقتی تو با هر حرفی از حالت تعادل خارج بشی ، و کیفیات ناهنجار از درونت بیرون بزند ، چگونه میخواهی انسان بشوی ؟
هزار دزد بیرونی بیایند، در را نتوانند باز کردن تا از اندرون دزدی یار ایشان نباشد که از اندرون باز کند هزار سخن از بیرون بگوی تا از اندرون مصدقی نباشد، سود ندارد۰
مولانا
فیه ما فیه
