خداوند حضرت نوح را با سیل

خداوند
حضرت نوح را با سیل
حضرت ابراهیم را با آتش
حضرت یوسف رابا جدایے
حضرت ایوب را با بیمارے وفقر
حضرت موسے را با خیانت قومش
امتحان ڪرد

آنها هیچوقت نگفتن خدایا چرا من؟
چون می‌دانستند راه ڪمال چیزے جز عبور از موانع و غلبه بر آنها نیست

آنها به خدا اعتماد ڪردند
خوب می‌دانستند در هر سختے گشایشے هست

تو هم به خدا اعتماد ڪن
او چندین بار قسم خورده است
ڪه یاریت می‌ڪند و تنهایت نمی‌گذارد
دستت را در دستانش قرار بده
تا تو را از سختي ها عبور دهد
و به آنچه ڪه شایسته آن هستي برساند

وَالضُّحَىٰ ﴿١﴾
سوگند به ابتداے روز [وقتی ڪه خورشید پرتو افشانے مے ڪند] (۱)

وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَىٰ ﴿٢﴾
و سوگند به شب آن گاه ڪه آرام گیرد، (۲)

مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَىٰ ﴿٣﴾
ڪه پروردگارت تو را رها نڪرده و مورد خشم و ڪینه قرار نداده است (۳)
سوره ضحے