قرارمان این نبود!

برادر همیشه های شعر و هنوز سرودنها

قرارمان این نبود

قرار بود بهار حضور لبخندهایت باشد برای فرزند چشم به راهت..در ملاقات رؤیای اردیبهشت..

انگشتانم مسیر صدایت را گم کرده . کدام شماره را بگیرم که به لبخند
گرم تو ختم شود؟

که پرنده ی سبز صدایت از نبض جنگل های شمال بگذرد و نوای زیارت عاشورایت گوش جهان را کر کند..

حالا من کجای دلم را بگیرم که اینقدر برایت تنگ نشود؟
کجای بغضم را که پشت پای رفتنت باران نگیرد؟

حجم رفتنت در واژه های ناقصم نمی گنجد..
تکه پاره های دلم را جمع می کنم و با همه ی وجودم آمدنت را با شوق به نظاره می نشینم..??