انفرادی سلولی‌ست  درست به اندازه‌ی شهرم

انفرادی
سلولی‌ست
درست به اندازه‌ی شهرم ؛

بالانشین‌ها دوربین مداربسته‌اند
خوب می‌دانند
توی سرمان
چه می‌گذرد آن پایین‌ها ؛

همه چیز تحت نظر است
حتی –
اقساط عقب افتاده‌ی بانک
بشقاب‌های نشسته‌ی توی آشپزخانه
و بد و بیراه همیشگی صاحبخانه
ما هنرپیشه‌ی فیلمی شده‌ایم –
که هیچ‌گاه اکران نمی‌شود.

ابوذر افشنگ