خاتون صبور هزاره ها مادرم

خاتون صبور هزاره ها

مادرم ایران بانو، خاتون صبور هزاره هاست
زخم بسیار بر تن دارد و اندوه بسیار در دل؛ تاب جراحت بیشتر ندارد که خنجر بسیار بر گُرده اش جا مانده در گذر زمان

مادرمان دردمند است و رنجور و خسته و ناتوان اما دردش به خشم و خشونت و خون و آتش درمان نمی شود
مادرمان عشق می خواهد و تعقل و صبوری و تدبیر
سوزاندن دامن مادر و بریدن گیسوانش نه حال مادر را بهتر می کند ، نه حال ما را
مرگ مادر خوشبختمان نمی کند، یتیم مان می کند
مرگ مادر ما عزای ماست اما سور بسیاری کسان است که جنازه مادرمان بیشتر به کارشان می آید تا قامت افراشته و برومندش
مراقب مادرمان باشیم که رنج مادر ، رنج ماست

عرفان نظرآهاری
‏