انفرادی سلولی‌ست درست به اندازه‌ی شهرم
انفرادی
سلولی‌ست
درست به اندازه‌ی شهرم ؛
بالانشین‌ها دوربین مداربسته‌اند
خوب می‌دانند
توی سرمان
چه می‌گذرد آن پایین‌ها ؛
همه چیز تحت نظر است
حتی –
اقساط عقب افتاده‌ی بانک
بشقاب‌های نشسته‌ی توی آشپزخانه
و بد و بیراه همیشگی صاحبخانه
ما هنرپیشه‌ی فیلمی شده‌ایم –
که هیچ‌گاه اکران نمی‌شود.
ابوذر افشنگ
